De leider van Schotland verontschuldigt zich voor de praktijk van gedwongen adoptie in het verleden

Nicola Sturgeon, de leider van de Schotse regering, verontschuldigde zich woensdag voor de praktijk van het land om tienduizenden ongehuwde vrouwen te dwingen hun baby’s af te staan ​​voor adoptie van de jaren ’40 tot de jaren ’70.

Mevrouw Sturgeon zei dat het onrecht tegen deze vrouwen, die werden gestigmatiseerd omdat ze jong en ongehuwd waren, tot de ergste in de geschiedenis van Schotland behoort.

“Woorden kunnen nooit goedmaken wat er met je is gebeurd, maar ik hoop dat deze verontschuldiging je een beetje troost kan bieden”, zei ze, terwijl ze haar tranen leek te bedwingen. een toespraak in het Schotse parlement dat was een van haar laatste daden als leider. “Het is het minste dat je verdient, en het had al lang moeten gebeuren.”

Mevrouw Sturgeon kondigde vorige maand aan dat ze zou aftreden als eerste minister van Schotland. Haar opvolger wordt volgende week bekend gemaakt.

Van de jaren ’40 tot de jaren ’70 werden duizenden ongehuwde, zwangere vrouwen in landen als Australië, Groot-Brittannië, Ierland, Nieuw-Zeeland en de Verenigde Staten door hun families, maatschappelijk werkers, gezondheidswerkers of religieuze werkers gestuurd om in religieuze instellingen te wonen en te geven. geboorte in het geheim, een relatief gangbare praktijk.

Moeders werden gedwongen hun baby’s af te staan ​​voor adoptie aan gezinnen en er werd vaak voorgelogen over het adoptieproces. Ze kregen vaak te horen dat ze egoïstisch zouden zijn om hun baby’s te houden en hun een beter leven te ontzeggen.

“Sommige vrouwen mochten hun baby’s niet eens vasthouden”, zei mevrouw Sturgeon tegen een publiek dat bestond uit moeders die gedwongen waren hun baby’s af te staan. “De meesten hebben nooit de kans gekregen om fatsoenlijk afscheid te nemen.”

Een van de aanwezigen was Esther Robertson, die in 1961 een van de kinderen was die werd afgestaan ​​onder de praktijk van gedwongen adoptie. Mevr. Robertson zei dat de verontschuldiging van mevr. Sturgeon een zinvolle stap was in de richting van bevestiging van het onrecht dat plaatsvond.

“Het wist niet uit wat er is gebeurd, maar het is een erkenning, en dat is belangrijk”, zei mevrouw Robertson, die in Edinburgh woont en in twee verschillende instellingen zat die bekend stonden als “moeder- en babytehuizen” voordat ze 1 werd.

De biologische moeder van mevr. Robertson werd op 17-jarige leeftijd zwanger van een vlieger van de Amerikaanse luchtmacht en werd gedwongen haar af te staan ​​voor adoptie. Toen ze in de vijftig was, onderging mevrouw Robertson chemotherapie voor stadium 4 eierstokkanker en voelde ze de behoefte om haar biologische moeder te vinden.

“Ik werd behoorlijk ziek van de chemo, en de meeste mensen schreeuwen om hun moeder als ze ziek zijn, en ik was niet anders”, zei ze. ‘Ik schreeuwde om de mijne. Maar welke? Ik had mijn keuze uit drie moeders. Ik wist niet zeker voor welke ik schreeuwde.”

Mevr. Robertson, nu 62, documenteerde haar zoektocht naar haar biologische moeder in een podcast genaamd “Ester zoeken.”

De praktijk van gedwongen adoptie was ook elders in Groot-Brittannië gebruikelijk. In Engeland en Wales werden tussen 1949 en 1976 ongeveer 185.000 baby’s van ongehuwde moeders geadopteerd. Dat blijkt uit een vorig jaar verschenen parlementair rapport. Toen de baby’s eenmaal waren geboren, werd het contact vaak geminimaliseerd en sommige moeders konden hun baby’s alleen flesvoeding geven omdat men dacht dat borstvoeding een te sterke band zou creëren, zo bleek uit het rapport. In een schriftelijke reactie deze maanderkende de Britse regering herhaaldelijk dat wat er was gebeurd verkeerd was.

Halverwege de jaren zeventig werd de praktijk minder gewoon, omdat de rol van de Britse regering bij adopties meer geformaliseerd werd, omdat anticonceptie op grotere schaal beschikbaar kwam en omdat alleenstaand moederschap meer algemeen aanvaard werd, zei Jatinder Sandhu, een sociaal onderzoeker en een getuige-deskundige die getuigde van het parlementaire onderzoek van de Britse regering naar gedwongen adopties.

“De wetten en wetgeving en het gebrek aan opties die destijds duidelijk waren, dwongen hen ertoe hun kinderen af ​​te staan ​​voor adoptie,” zei Dr. Sandhu. “Voor sommigen vermoed ik dat de verontschuldiging behoorlijk belangrijk zal zijn vanwege de erkenning dat ze op dat moment geen opties hadden.”

De verontschuldiging van Schotland volgt op excuses uit andere landen, te beginnen met Australië in 2013; de overheid in Vlaanderen, België, in 2015; en Ierland in 2021. Een Canadese senaatscommissie heeft in 2018 een onderzoek uitgevoerd naar de praktijk om ongehuwde moeders te verplichten hun baby’s af te staan ​​voor adoptie, maar volgens het Britse parlementaire rapport van vorig jaar heeft de Canadese regering geen formele excuses aangeboden. Het rapport merkte ook op dat, hoewel de Church of England geen formele excuses had aangeboden voor haar betrokkenheid bij de praktijk, een woordvoerder “grote spijt” had betuigd voor de veroorzaakte pijn. Het hoofd van de katholieke kerk in Engeland en Wales verontschuldigde zich in 2016 voor zijn rol in de praktijk.

In haar toespraak bood mevrouw Sturgeon ook haar excuses aan voor de manier waarop sommige vrouwen tot begin jaren ’70 diethylstilbestrol kregen toegediend, een medicijn dat hun moedermelk opdroogde en dat in verband wordt gebracht met kanker.

Sommige regeringen hebben niet alleen hun excuses aangeboden, maar ook andere stappen ondernomen om iets te doen aan de mishandeling van ongehuwde vrouwen en hun baby’s in het verleden. Ierland vorig jaar geïntroduceerd een onlinedienst die mensen die in Ierland zijn geadopteerd, het recht gaf om informatie in te zien die de staat over hen bezat, inclusief de namen van hun biologische moeders. De maatregel volgde op de publicatie van een rapport in opdracht van de Ierse regering en gepubliceerd in 2021, waarin hoge sterftecijfers en wijdverbreide gevallen van misbruik bij religieuze instellingen in Ierland werden vastgesteld. Gedurende tientallen jaren, en zelfs in 1998, werden duizenden zwangere en ongehuwde vrouwen en meisjes in Ierland opgesloten in door de kerk gerunde “moeder- en babytehuizen”, waar van hen werd verwacht dat ze hun baby’s na de geboorte zouden afstaan.

Monica Lennon, een lid van het Schotse parlement die lang campagne had gevoerd om de Schotse regering excuses aan te bieden, zei dat de toespraak van mevrouw Sturgeon een gedenkwaardige dag was voor Schotland.

“De verontschuldiging op zich verandert het verleden niet, verdooft de pijn niet, neemt daar niets van weg”, zei mevrouw Lennon. “Hopelijk leidt het de natie op, pakt het stigma aan en vermindert het de schaamte, en helpt het mensen die vandaag de dag nog steeds met de impact leven.”