Ik spreek u vandaag met gevoelens van diep verdriet. Gedurende haar hele leven was Hare Majesteit de Koningin – mijn geliefde moeder – een inspiratie en voorbeeld voor mij en mijn hele familie, en we zijn haar de meest oprechte schuld verschuldigd die een familie aan hun moeder verschuldigd is; voor haar liefde, genegenheid, begeleiding, begrip en voorbeeld. Het leven van koningin Elizabeth was een goed geleefd leven; een belofte met het lot gehouden en ze wordt het diepst gerouwd tijdens haar overlijden. Die belofte van levenslange dienst hernieuw ik u vandaag allemaal.
Naast het persoonlijke verdriet dat mijn hele familie voelt, delen we ook met zovelen van jullie in het Verenigd Koninkrijk, in alle landen waar de koningin staatshoofd was, in het Gemenebest en over de hele wereld, een diep gevoel van dankbaarheid voor de meer dan zeventig jaar waarin mijn moeder als koningin de mensen van zoveel naties heeft gediend. In 1947, op haar eenentwintigste verjaardag, beloofde ze in een uitzending vanuit Kaapstad naar het Gemenebest om haar leven, of het nu kort of lang is, te wijden aan de dienst van haar volkeren. Dat was meer dan een belofte: het was een diepe persoonlijke toewijding die haar hele leven bepaalde. Ze bracht offers voor haar plicht. Haar toewijding en toewijding als soeverein wankelde nooit, in tijden van verandering en vooruitgang, in tijden van vreugde en feest, en in tijden van verdriet en verlies. In haar dienstbare leven zagen we die blijvende liefde voor traditie, samen met die onbevreesde omarming van vooruitgang, die ons groot maakt als naties. De genegenheid, bewondering en respect die ze inspireerde, werden het kenmerk van haar regering. En, zoals elk lid van mijn familie kan getuigen, combineerde ze deze kwaliteiten met warmte, humor en een onfeilbaar vermogen om altijd het beste in mensen te zien. Ik breng hulde aan de nagedachtenis van mijn moeder en ik eer haar dienstbare leven. Ik weet dat haar dood zovelen van jullie grote droefheid brengt en ik deel dat gevoel van verlies, mateloos, met jullie allemaal.
Toen de koningin op de troon kwam, hadden Groot-Brittannië en de wereld nog steeds te maken met de ontberingen en de nasleep van de Tweede Wereldoorlog, en leefden nog steeds volgens de conventies van vroeger tijden. In de loop van de afgelopen zeventig jaar hebben we onze samenleving één van vele culturen en vele religies zien worden. De instellingen van de staat zijn op hun beurt veranderd. Maar ondanks alle veranderingen en uitdagingen zijn onze natie en de bredere familie van Realms – op wiens talenten, tradities en prestaties ik zo onuitsprekelijk trots ben – voorspoedig en bloeiend. Onze waarden zijn constant gebleven en moeten constant blijven.
De rol en de plichten van de monarchie blijven ook bestaan, evenals de bijzondere relatie en verantwoordelijkheid van de Soeverein jegens de Church of England – de kerk waarin mijn eigen geloof zo diep geworteld is. In dat geloof, en de waarden die het inspireert, ben ik opgevoed om plichtsbesef jegens anderen te koesteren en om de kostbare tradities, vrijheden en verantwoordelijkheden van onze unieke geschiedenis en ons systeem van parlementaire regering met het grootste respect te respecteren. Zoals de koningin zelf deed met zo’n onwankelbare toewijding, beloof ook ik mezelf nu plechtig, gedurende de resterende tijd die God mij schenkt, om de grondwettelijke principes in het hart van onze natie te handhaven. En waar u ook woont in het Verenigd Koninkrijk, of in de rijken en gebieden over de hele wereld, en wat uw achtergrond of overtuiging ook mag zijn, ik zal proberen u te dienen met loyaliteit, respect en liefde, zoals ik mijn hele leven heb gedaan.
Mijn leven zal natuurlijk veranderen als ik mijn nieuwe verantwoordelijkheden op me neem. Het zal voor mij niet langer mogelijk zijn om zoveel van mijn tijd en energie te besteden aan de goede doelen en zaken waar ik zoveel om geef. Maar ik weet dat dit belangrijke werk zal doorgaan in de vertrouwde handen van anderen.
Dit is ook een tijd van verandering voor mijn gezin. Ik reken op de liefdevolle hulp van mijn lieve vrouw, Camilla. Als erkenning voor haar eigen trouwe openbare dienst sinds ons huwelijk zeventien jaar geleden, wordt ze mijn koningin-gemalin. Ik weet dat ze aan de eisen van haar nieuwe rol zal voldoen met de standvastige plichtsbetrachting waarop ik zo ben gaan vertrouwen. Als mijn erfgenaam neemt William nu de Schotse titels aan die zoveel voor mij hebben betekend. Hij volgt mij op als hertog van Cornwall en neemt de verantwoordelijkheden op zich voor het hertogdom Cornwall die ik al meer dan vijf decennia op me neem. Vandaag ben ik er trots op hem Prins van Wales, Tywysog Cymru, het land te maken waarvan ik de titel zo enorm bevoorrecht heb mogen dragen gedurende een groot deel van mijn leven en plicht. Met Catherine naast hem zullen onze nieuwe prins en prinses van Wales, weet ik, onze nationale gesprekken blijven inspireren en leiden, en helpen om de marginalen naar het middelpunt te brengen waar vitale hulp kan worden gegeven. Ik wil ook mijn liefde voor Harry en Meghan uitdrukken terwijl ze hun leven in het buitenland blijven opbouwen.
Over iets meer dan een week zullen we samenkomen als een natie, als een Gemenebest en zelfs een wereldwijde gemeenschap, om mijn geliefde moeder te begraven. Laten we ons in ons verdriet herinneren en kracht putten uit het licht van haar voorbeeld. Namens mijn hele familie kan ik u alleen maar heel oprecht en oprecht bedanken voor uw condoleances en steun. Ze betekenen meer voor mij dan ik ooit kan uitdrukken. En tegen mijn lieve mama, terwijl je aan je laatste grote reis begint om je bij mijn lieve, overleden papa te voegen, wil ik gewoon dit zeggen: dank je. Bedankt voor je liefde en toewijding aan onze familie en aan de familie van naties die je al die jaren zo ijverig hebt gediend. Moge “vluchten van engelen u naar uw rust zingen.”
