BRUSSEL – Oekraïne is zo wanhopig op zoek naar munitie dat het aanzienlijk minder artilleriegranaten afvuurt dan anders het geval zou zijn, zegt de minister van Defensie.
Maar het gaat nog steeds sneller door schelpen dan het Westen ze kan produceren of leveren, en meer schelpen maken is duur. Als wapenfabrikanten de productie willen verhogen en nieuwe fabrieken willen bouwen, willen ze grote orders met gegarandeerd geld – en het kan twee tot drie jaar of langer duren voordat die fabrieken online komen.
In de hoop deze problemen aan te pakken, zullen de ministers van Defensie van de Europese Unie woensdag in Stockholm bijeenkomen om voorstellen te bespreken om de EU-begroting te gebruiken voor het bestellen en kopen van maximaal een miljoen granaten voor Oekraïne tegen een geraamde kostprijs van vier miljard euro.
Het is een benadering die de voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, vergelijkt met de benadering die Europa gebruikt om vaccins veilig te stellen in het begin van de Covid-19-pandemie: middelen bundelen om vooraf meer geld te bieden om fabrikanten aan te moedigen “te investeren in nieuwe productielijnen. nu’ voor de ‘gestandaardiseerde producten die Oekraïne hard nodig heeft’.
Met dat in gedachten deed premier Kaja Kallas van Estland, met steun van mevrouw van der Leyen en de chef buitenlands beleid van de EU, Josep Borrell Fontelles, haar ambitieuze voorstel om tot een miljoen granaten voor Oekraïne te kopen.
Afgezien daarvan heeft de heer Borrell voorgesteld om de komende maanden € 1 miljard uit te geven om landen die artilleriemunitie aan Oekraïne schenken te helpen vergoeden, terwijl hij de lidstaten ertoe aanzet nieuwe gezamenlijke bestellingen te plaatsen om hun voorraden, die gevaarlijk laag worden, aan te vullen en uit te breiden. .
Jens Stoltenberg, de secretaris-generaal van de NAVO, heeft haar lidstaten gezegd zich voorlopig niet al te veel zorgen te maken over het verminderen van hun eigen voorraden, ondanks de formele NAVO-vereisten, aangezien ze deze later zouden kunnen aanvullen. Maar hij waarschuwde vorige maand dat “de wachttijd voor munitie van groot kaliber is toegenomen van 12 naar 28 maanden.”
Aanvankelijk was de uitdaging van Oekraïne om genoeg munitie uit het Sovjettijdperk te vinden om het verouderde arsenaal dat het had te bevredigen. Maar Europese landen hebben onlangs moderne westerse wapens naar Oekraïne gestuurd. Die vereisen een schaal van een andere maat, 155 millimeter.
De Oekraïense minister van Defensie, Oleksii Reznikov, voerde aan dat hun pogingen om de huidige Russische aanvallen in de Donbas tegen te houden, worden belemmerd door een gebrek aan munitie. in een recente brief verkregen door The Financial Times dat Kiev minimaal 250.000 artilleriegranaten per maand nodig had. Hij zei ook dat zijn troepen slechts ongeveer 120.000 per maand afvuurden, een vijfde van de patronen die ze normaal zouden gebruiken.
Maar een hoge Europese functionaris, die sprak op voorwaarde van anonimiteit vanwege de gevoeligheid van het onderwerp, zei dat de 12 bedrijven in 10 EU-landen die dergelijke artilleriegranaten maken momenteel slechts 650.000 per jaar kunnen produceren – en dat omvat andere soorten munitie die schaars zijn, inclusief rondes van 120 millimeter die nodig zijn voor Duitse Leopard 2-tanks en 105 millimeter rondes die nodig zijn voor de oudere Leopard 1-tanks.
De Verenigde Staten hebben Oekraïne al ongeveer een miljoen artilleriegranaten van 155 millimeter uit hun voorraad gestuurd en vullen deze gedeeltelijk aan met aankopen uit Zuid-Korea, dat weigert rechtstreeks aan Oekraïne te verkopen.
Maar ook de Verenigde Staten maken niet veel granaten van 155 millimeter en proberen hun eigen productie op te voeren. Het stijgt van ongeveer 14.400 rondes per maand naar 20.000 per maand dit voorjaar, met plannen om tegen 2025 90.000 rondes per maand te maken.
Wat we overwegen voordat we anonieme bronnen gebruiken. Kennen de bronnen de informatie? Wat is hun motivatie om het ons te vertellen? Zijn ze in het verleden betrouwbaar gebleken? Kunnen we de informatie bevestigen? Zelfs als aan deze vragen is voldaan, gebruikt The Times anonieme bronnen als laatste redmiddel. De verslaggever en in ieder geval één redacteur kennen de identiteit van de bron.
Al die aantallen verbleken in vergelijking met de behoeften van Oekraïne, laat staan het aantal granaten dat Rusland op Oekraïne afvuurt, geschat op 10.000 per dag, hoewel soms het dubbele, zei Borrell.
Ook Rusland kampt met munitietekorten en de munitiefabrieken draaien op volle toeren. Maar het heeft ook het aantal granaten verminderd dat wordt afgevuurd. Afgelopen zomer vuurden de Russen in de Donbas 40.000 tot 50.000 artilleriegranaten per dag af, terwijl de Oekraïners er 6.000 tot 7.000 per dag afvuurden.
Oekraïne heeft ook munitie nodig voor zijn bestaande vloot van T-72-tanks uit het Sovjettijdperk, die westerse bedrijven niet vervaardigen.
François Heisbourg, een Franse defensieanalist, prees het idee van gezamenlijke aankopen, maar waarschuwde dat zelfs als het geld binnenkomt, Oekraïne of zijn westerse leveranciers misschien niet snel genoeg over de munitie zullen beschikken die ze nodig hebben.
“Het komt niet snel genoeg, maar het komt eraan”, zei dhr. Heisbourg. “Het is geen kwestie van middelen of geld. Die 1 miljard euro is niet het probleem, het is om die fabrieken draaiende te krijgen, en dat kost tijd.”
Maar er zijn ook zorgen dat de EU-bureaucratie, ongeacht het gedeelde gevoel van urgentie, de zaken zou kunnen vertragen, zei Christian Mölling, die het Centrum voor Veiligheid en Defensie leidt bij de Duitse Raad voor Buitenlandse Betrekkingen.
Het zou veel beter en sneller zijn, zei hij, om de Oekraïners het geld te geven en hen te vertellen de munitie die ze nodig hebben rechtstreeks te bestellen, in plaats van via Brussel te gaan. “De EU moet doen waar ze goed in is, geld geven en zich niet bemoeien met de bureaucratie om de munitie aan te schaffen”, zei hij.
Inmiddels weten de Oekraïners wat ze nodig hebben en wat het beste werkt met welk wapen, zei meneer Mölling. Munitie is niet het enige probleem, gezien de behoefte aan reserveonderdelen, onderhoud en opgeleid personeel, dezelfde vereisten die zullen volgen op de levering van gecompliceerde westerse tanks aan Oekraïne. “Het moet een oneindige stroom zijn,” zei hij.
De Europese Unie en de lidstaten zouden ook kunnen helpen, zo suggereerde hij, door ingewikkelde politieke restricties zoals exportvergunningen voor wapenleveranties naar Oekraïne, die bedoeld zijn om te voorkomen dat wapens in verkeerde handen vallen, en klimaat- en andere regelgeving rond munitieproductie weg te werken. . Het zou bankiers ertoe kunnen aanzetten om te investeren in wapenfabrieken, die sommige banken boycotten onder druk van aandeelhouders, van wie sommigen niet willen profiteren van wapens.
En de NAVO zou de certificeringsvoorschriften voor het gebruik van bepaalde granaten voor bepaalde wapens kunnen versoepelen. Hij zei bijvoorbeeld dat het tegen de Duitse wet is om niet-gecertificeerde granaten af te vuren met Duitse houwitsers. Deze voorschriften zijn bedoeld voor veiligheid, maar ze kunnen ook ten goede komen aan fabrikanten die granaten produceren om te verkopen voor wapens die ze ook maken, vergelijkbaar met printercartridges voor bepaalde printers.
Camille Grand, een voormalig assistent-secretaris-generaal van de NAVO voor defensie-investeringen, zei dat de NAVO schatte dat 80 procent van de granaten van 155 millimeter met elk westers geweer kan worden afgevuurd, ondanks beperkende certificeringen.
De productie met 50 procent opvoeren zou gemakkelijk zijn, zei hij, met meer ploegendiensten, ook al zijn er soms leveringsproblemen voor belangrijke ingrediënten. Maar om de productie met 300 procent te verhogen, zijn enorme investeringen voor nieuwe fabrieken nodig.
Het afleveren van munitie, vooral 155-millimeter granaten, “is de meest urgente kwestie”, zei Borrell eind vorige maand tegen de ministers van Buitenlandse Zaken van de EU. “Als we daar niet in slagen, is de uitkomst van de oorlog in gevaar.”
