Emmanuel en Sylvester, IT-professionals uit Nigeria, zeiden dat ze diepbedroefd waren om Kiev te verlaten, een stad waar ze de afgelopen vier jaar van zijn gaan houden. Nadat ze hun appartementen vijf dagen niet hadden verlaten en vannacht in een schuilkelder hadden geslapen, hoopten ze een trein te vinden die hen naar het westen zou brengen, waar ze de EU konden binnensteken en een vlucht naar huis zouden nemen.
“Mijn moeder vertelde me dat ze me eerder zou vermoorden [Putin] als ik niet wegging’, zei Emmanuel.
Ze kozen ervoor om te proberen Hongarije te bereiken, zeiden ze na lezing rapporten dat de Oekraïense politie en grenswachten Nigeriaanse burgers hebben lastiggevallen die proberen te vluchten, en dat de Poolse autoriteiten mensen zoals zij de toegang weigeren.
Vlakbij huilde Molvina, een moeder van twee dochters van 10 en 5 jaar oud, op de vloer van de internationale hal van het treinstation. Samen met hun kleine terriër Kompot, genoemd naar het zelfgemaakte vruchtensap dat populair is in dit deel van de wereld, hoopte ze dat ze Polen zouden kunnen halen.
‘We weten niet wat we daarna moeten doen,’ zei ze. “Alles wat we hebben is hier nu.”
Het enige wat ze mee kon nemen waren drie kleine tassen met bezittingen en de hond.
“We hopen dat we snel terug zullen zijn. Wij zullen kom snel terug,’ zei ze uitdagend.
Ze zei dat ze Georgië verliet naar Oekraïne nadat Rusland haar thuisland in 2008 was binnengevallen. Ze heeft de afgelopen 14 jaar besteed aan het opbouwen van een nieuw leven, maar Poetin heeft het opnieuw vernietigd.
Achter haar stonden mensen in de rij bij het France-café van de internationale kamer, waar typisch boterachtige croissants en stomende cappuccino’s worden geserveerd. Op dinsdag verkocht het eenvoudige Lipton-thee in plastic bekers en sneetjes witbrood. Rond 14.30 uur was de thee op, dus deelde het café heet water uit om de mensen warm te houden terwijl ze wachtten.
