15 maart 2023 – De crisis in de geestelijke gezondheidszorg bij kinderen, verergerd door de COVID-19-pandemie, is de grootste zorg voor patiëntveiligheid van 2023, volgens een nieuw rapport van een toonaangevend Amerikaans patiëntveiligheids- en onderzoeksbureau.
“Zelfs vóór COVID-19 veroorzaakten de impact van sociale media, wapengeweld en andere sociaaleconomische factoren verhoogde percentages van depressie en angst bij kinderen,” Marcus Schabacker, MD, PhD, president en CEO van de onderzoeksgroep ECRI, zei in een persbericht. “De uitdagingen veroorzaakt door de pandemie maakten van een slechte situatie een crisis. We naderen een nationale gezondheidscrisis.”
Volgens een studeren in JAMA Kindergeneeskunde, percentages van angst en depressie bij kinderen van 3 tot 17 jaar stegen met respectievelijk 29% en 27% van 2016 tot 2020. Het gemiddelde aantal wekelijkse bezoeken aan afdelingen spoedeisende hulp voor vermoedelijke zelfmoordpogingen van adolescenten lag 39% hoger in de winter van 2021 dan in de winter van 2020, heeft de GGD gedocumenteerd. En een CDC-enquête 2021 van de Amerikaanse middelbare scholieren vond dat 30% van de meisjes zei dat ze serieus een poging tot zelfmoord hadden overwogen, wat twee keer zoveel was als bij jongens en bijna 60% meer dan tien jaar geleden. Bijna de helft van de LHBTQ-studenten zei zelfmoord te hebben overwogen.
ECRI, een onafhankelijke non-profitorganisatie die zich inzet voor het verbeteren van de veiligheid, kwaliteit en kosteneffectiviteit in de gezondheidszorg, heeft verschillende aanbevelingen gedaan om de crisis in de geestelijke gezondheidszorg bij kinderen aan te pakken. ECRI-experts stelden onder andere voor om tijdens elk kantoor- en ziekenhuisbezoek universele screenings op de geestelijke gezondheid van kinderen uit te voeren. Bovendien adviseerden ze eerstelijnszorgverleners om patiënten en families ‘warm over te dragen’ aan therapeuten die ze vertrouwden.
In een interview zei Schabacker dat het voor een eerstelijnszorgverlener niet voldoende is om de ouders van een kind te vertellen dat ze een therapeut uit een verzekeringslijst moeten kiezen en een afspraak moeten maken. De clinicus moet de patiënt doorverwijzen naar een professional in de geestelijke gezondheidszorg waarmee hij vertrouwd is, of dat nu een therapeut in een privépraktijk is of een therapeut die in dienst is van een school of een kerk. Bovendien, zei hij, moet de behandelaar ervoor zorgen dat de therapeut de juiste informatie over de patiënt heeft en weet waarom ze zijn doorverwezen.
Artsen moeten ook bewust worden gemaakt van de omvang van de crisis en de langetermijneffecten van psychische aandoeningen die onbehandeld blijven, zei Schabacker. En ze moeten in gedachten houden dat kinderen die LHBTQ, minderheid en/of sociaal achtergesteld zijn een veel groter risico lopen op een ernstige mentale crisis dan heteroseksuele blanke kinderen.
Hoe personeelstekorten de veiligheid beïnvloeden
Sinds het begin van de pandemie heeft het personeelstekort in ziekenhuizen en dokterspraktijken verschillende van de top 10 veiligheidskwesties beïnvloed, aldus de ECRI. In het ECRI-rapport uit 2022 was personeelstekort zelfs het grootste veiligheidsprobleem. Deze tekorten hebben dit jaar onder andere een rol gespeeld bij veiligheidszorg nummer twee: “Fysiek en verbaal geweld tegen zorgpersoneel.”
Als een spoedeisende hulp bijvoorbeeld onderbezet is, kan het lang duren voordat een patiënt wordt gezien en kunnen sommige patiënten of hun familieleden gefrustreerd en boos worden. Ze kunnen dan een SEH-verpleegkundige confronteren.
“We hebben een dramatische toename van geweld tegen verpleegsters gezien”, zei Schabacker. Wanneer verpleegkundigen en artsen overwerkt zijn door een personeelstekort, hebben ze misschien niet het geduld om mensen te kalmeren en situaties te de-escaleren.
Een ander gevolg van personeelstekorten is dat van sommige beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg kan worden verwacht dat zij “werken op gebieden die buiten hun praktijkgebied en competenties vallen” (item nummer 4 op de lijst). Dit kan leiden tot minder effectieve zorg, zei Schabacker.
“Personeelstekorten zijn rechtstreeks van invloed op de toewijzing van klinisch personeel en hiaten moeten worden opgevuld”, zei hij. “En als je constant op de vlucht bent, constant gestrest bent, constant aan je limiet zit, is de kans veel groter dat je dingen gaat missen.”
Fallout van Dobbs-besluit
Een ander voorbeeld van de invloed van veranderingen in de samenleving op de gezondheidszorg is zorg nummer drie op de ECRI-lijst: “Clinician needs in times of onzekerheid around maternale-foetale geneeskunde.”
Dit verwijst naar de Dobbs-beslissing van het Amerikaanse Hooggerechtshof, die Roe v. Wade vernietigde en de kwestie van de legaliteit van abortus terugdraaide naar de staten.
In het ECRI-rapport wordt uitgelegd hoe deze verandering de patiëntveiligheid beïnvloedt: “In veel staten is nu onzekerheid ontstaan over welke reproductieve diensten mogen worden verleend en wanneer. Deze onzekerheid kan leiden tot weigeringen van of vertragingen in de zorg die uiteindelijk niet mag worden beschouwd als een overtreding van de wet. Hoewel sommige staten met een abortusverbod abortussen toestaan om het leven van de zwangere patiënt te redden of schade te voorkomen, is er vaak weinig begeleiding over waar de lijn is. Als clinici te lang wachten, kunnen patiënten ernstige schade oplopen.”
Het is duidelijk dat zorgverleners de wet niet kunnen veranderen, maar Schabacker zei dat zorgorganisaties verplicht zijn artsen precies te vertellen wat de wet vereist.
“Als een vrouw tijdens haar zwangerschap ernstige gezondheidsgebeurtenissen ervaart en de arts onduidelijk is over wat hij of zij in die situaties mag doen, vanwege de onzekerheid die is gecreëerd door de beslissing van het Hooggerechtshof, veroorzaakt dat risico’s en zal dit leiden tot veiligheidsgebeurtenissen. en schade aan de moeders, ‘zei hij.
Leiders in de gezondheidszorg moeten proactief zijn en duidelijke richtlijnen geven over wat wel en niet is toegestaan.
Foutieve medicatielijsten
ECRI noemt ook “medicatiefouten als gevolg van onnauwkeurige medicatielijsten van patiënten”. Het rapport merkt op dat “inconsequente kennis en administratie over medicijnen tot 50% van de medicatiefouten in ziekenhuizen en tot 20% van de bijwerkingen veroorzaken.”
Hoewel deze medicatiedocumentatiefouten in ziekenhuizen voorkwamen, zei Schabacker, kunnen medicatielijsten in de ambulante zorg nog meer fouten bevatten. “Uit een studie die voorafgaand aan een doktersbezoek bij patiënten thuis werd uitgevoerd, bleek dat medicatieverschillen varieerden van 14% tot 98%,” zei hij.
De meest voorkomende voorbeelden zijn het weglaten van medicijnen van de medicatielijst of het opnemen van stopgezette medicijnen.
