21 maart 2023 — Amy Lindberg, een 63-jarige gepensioneerde marinekapitein, ontwikkelde 6 jaar geleden enkele verontrustende symptomen.
“Ik had angst, depressie en cognitieve problemen – ‘hersenmist’ – en ze klopten niet voor mij,” zei ze. “Ik heb een schildklierprobleem en was door de menopauze gegaan, maar dit leken niet mijn standaard schildklier- of menopauzeproblemen.”
Lindberg raadpleegde een neuropsycholoog en werd gediagnosticeerd met milde cognitieve stoornissen en depressieve stoornis.
“Maar terwijl hij me aan het beoordelen was, stelde hij vragen waarvan ik dacht dat ze vreemd waren voor een psycholoog. Hij wilde weten of ik problemen had met mijn reukvermogen. Hij wilde mijn arm zien zwaaien.
Lindberg, die ook een tremor in rust had in haar rechterhand, had inderdaad wat reukproblemen en een zeer beperkte armzwaai. De psycholoog verwees haar door naar een neuroloog, die de ziekte van Parkinson bij haar vaststelde.
De wortels van de ziekte van Lindberg liggen waarschijnlijk in een periode van 4 jaar waarin ze werd blootgesteld aan trichloorethyleen (TCE), een veel voorkomende chemische stof die wordt aangetroffen in wapenreinigers, schoonmaakproducten en vele andere commerciële producten. Volgens naar een nieuw blad door een internationaal team van wetenschappers kan TCE in verband worden gebracht met een tot wel 500% verhoogd risico op de ziekte van Parkinson.
Toen Lindberg in de twintig was, was ze gestationeerd in Camp Lejeune, een marinebasis in North Carolina. “Ik was daar tussen 1984 en 1988 en, zonder dat ik het wist, dronk, kookte en zwom ik in besmet water.” Inmiddels is bekend geworden dat het water van Camp Lejeune besmet was met TCE.
Lindberg is een van de zeven mensen wiens verhalen worden verteld in de paper van de onderzoekers, die ook een grondig overzicht bevat van dier- en mensstudies tot op de dag van vandaag. Alles bij elkaar genomen suggereren de gegevens een verontrustend verband tussen blootstelling aan TCE en de ontwikkeling van Parkinson, vaak decennia later.
Onbekende blootstelling
TCE werd in 1864 in een laboratorium gemaakt en de commerciële productie begon in 1920, schreven de auteurs.
“Vanwege zijn unieke eigenschappen heeft TCE talloze industriële, commerciële, militaire en medische toepassingen gehad”, waaronder koeling, het reinigen van elektronica en het ontvetten van motoronderdelen. Tot de jaren 70 werd het zelfs gebruikt om koffie te decaffeïneren. Het is van oudsher gebruikt bij chemisch reinigen, hoewel tegenwoordig in plaats daarvan een vergelijkbare chemische stof, perchloorethyleen (PCE), wordt gebruikt.
Het gebruik van TCE bereikte een hoogtepunt in de jaren zeventig, toen het “alomtegenwoordig” was, in de woorden van de auteurs. Ongeveer 10 miljoen Amerikanen werkten ermee of met vergelijkbare chemicaliën. Hoewel de aantallen tegenwoordig lager zijn, heeft een aanzienlijk aantal Amerikanen nog steeds dagelijks contact met deze giftige chemische stof.
Blootstelling aan TCE is niet beperkt tot degenen die ermee werken, aangezien het ook de buitenlucht vervuilt, het grondwater aantast en de binnenlucht vervuilt. Het vervuilt tot een derde van het Amerikaanse drinkwater en wordt aangetroffen in de helft van de 1.300 meest giftige Superfund-locaties die deel uitmaken van een federaal opruimprogramma, waaronder 15 in Silicon Valley in Californië, waar TCE werd gebruikt om elektronica schoon te maken.
Hoewel het leger is gestopt met het gebruik van TCE, is de chemische stof op tal van militaire bases gevonden, waaronder Camp Lejeune. Van de jaren 1950 tot de jaren 1980 werden 1 miljoen mariniers, hun families en burgers die op de basis werkten of woonden blootgesteld aan drinkwaterniveaus van TCE en PCE die tot 280 keer hoger waren dan wat als veilig wordt beschouwd.
“Blootstelling kan komen via beroep of de omgeving en is vaak grotendeels onbekend op het moment dat het plaatsvindt”, zei de hoofdauteur van het wetenschappelijke artikel, Ray Dorsey, MD, hoogleraar neurologie aan de Universiteit van Rochester in New York, in een interview .
‘Snelst groeiende hersenziekte’
Dorsey noemt Parkinson ‘de snelst groeiende hersenziekte ter wereld’. Hij zei dat genetische factoren alleen (die slechts ongeveer 15% van de mensen met Parkinson treffen) de snelle toename van nieuwe diagnoses niet kunnen verklaren, noch kunnen ze worden verklaard door veroudering alleen.
“Bepaalde pesticiden … zijn waarschijnlijke oorzaken, maar zouden niet de hoge prevalentie van PD in stedelijke gebieden verklaren, zoals het geval is in de VS,” zei hij. Er zijn eerder andere factoren bij betrokken, en “TCE is waarschijnlijk zo’n factor”, zei Dorsey. Maar ondanks wijdverbreide besmetting en hoe vaak de chemische stof wordt gebruikt, is er weinig onderzoek gedaan naar het verband tussen TCE en Parkinson, zei hij.
Om deze leemte op te vullen, doken Dorsey en zijn collega’s diep in onderzoeken die zich richtten op het mogelijke verband tussen TCE en Parkinson en presenteerden ze zeven casussen om de associatie aan te tonen.
Ze beoordeelden studies van wel 50 jaar geleden, toen het verband tussen TCE en Parkinson voor het eerst werd gesuggereerd. Sindsdien heeft onderzoek bij muizen en ratten aangetoond dat TCE bij hoge doses gemakkelijk de hersenen en het lichaamsweefsel binnendringt.
Een van de menselijke studies die de auteurs onderzochten vergeleek het risico op Parkinson bij tweelingen, waarbij de ene tweeling was blootgesteld aan TCE en de andere niet. De onderzoekers vonden een 500% verhoogd risico op Parkinson bij degenen die waren blootgesteld.
“TCE beschadigt de energieproducerende delen van cellen, de mitochondriën,” zei Dorsey. De zenuwcellen die bijzonder gevoelig zijn voor de gifstoffen van TCE, zijn die cellen die dopamine produceren, een chemische stof in de hersenen die lager is bij mensen met Parkinson. “Dit zou de link gedeeltelijk kunnen verklaren.”
Opties voor de volksgezondheid
Alle zeven mensen wier verhalen werden verteld, groeiden op in of brachten tijd door in een regio waar ze werden blootgesteld aan TCE, PCE of vergelijkbare chemicaliën, of ze werden blootgesteld tijdens hun werk.
De auteurs geven toe dat de rol van TCE bij Parkinson ‘verre van definitief’ is. Blootstelling aan TCE wordt vaak gecombineerd met blootstelling aan andere toxines of met niet-gemeten genetische risicofactoren.
Maar ze merken op dat Parkinson niet het enige gezondheidsprobleem is dat verband houdt met TCE. De chemische stof is in verband gebracht met een miskraam, vele vormen van kanker, neurale buisdefecten en een aantal andere aandoeningen.
“Talloze mensen zijn generaties lang overleden aan kanker en andere ziekten die verband houden met TCE, [and] Parkinson is misschien wel de nieuwste,’ zei Dorsey. “Het verbieden van deze chemicaliën, het indammen van vervuilde locaties en het beschermen van huizen, scholen en gebouwen die gevaar lopen, kan allemaal een wereld creëren waarin Parkinson steeds zeldzamer wordt, niet gebruikelijk.”
Blootstelling aan de binnenlucht kan bijvoorbeeld worden verbeterd met dampsanering. En hoewel er inspanningen worden geleverd om vervuilde locaties schoon te maken en in te dammen, moeten deze inspanningen worden versneld. De auteurs bevelen ook aan dat er meer onderzoek wordt gedaan om te helpen begrijpen hoe TCE bijdraagt aan alle ziekten.
Belangenbehartiging
Brian Grant is een van de mensen die in de krant staan. Ooit een succesvolle NBA-speler die 12 jaar in de competitie speelde, ontwikkelde Grant op 34-jarige leeftijd symptomen van Parkinson en stopte met basketballen. Hij werd formeel gediagnosticeerd 2 jaar later.
Grant is blij dat de onderzoekers de rol van TCE en soortgelijke chemicaliën bij Parkinson onder de aandacht brengen, omdat hij er op 3-jarige leeftijd aan werd blootgesteld toen zijn vader – die toen marinier was – in Camp Lejeune was gestationeerd. Zijn vader stierf later aan slokdarmkanker, een ziekte waarvan bekend is dat deze verband houdt met TCE.
“Ik weet uit de eerste hand hoe moeilijk het is om met PD te leven,” zei Grant. “Ik heb de tol gezien die het eist van families en gemeenschappen.” En Grant maakt zich zorgen dat zijn kinderen en kleinkinderen de ziekte ook kunnen krijgen.
“Dus zoals ik van Dr. Dorsey heb vernomen over het onderzoek dat chemicaliën zoals TCE aan PD koppelt, vind ik het belangrijk omdat we er iets aan kunnen doen. Er zijn dingen die we kunnen doen om te voorkomen dat toekomstige generaties de ziekte krijgen”, zegt Grant.
Hij heeft een stichting opgericht om “mensen die getroffen zijn door PD in staat te stellen een actief en bevredigend leven te leiden.”
Lindberg is ook vrijwilliger om veteranen te helpen bij het aanvragen van invaliditeits- en gezondheidszorguitkeringen die door de Veterans Administration zijn verstrekt aan degenen die tussen 1953 en 1987 in Camp Lejeune zijn gestationeerd. Parkinson wordt beschouwd als een “vermoedelijke aandoening” die in aanmerking komt voor deze uitkeringen op basis van een invaliditeitsbeoordelingsschaal. .
Ze maakt zich ook zorgen over de impact van het vervuilde water op haar kinderen, vooral omdat ze zwanger was tijdens haar jaren in Camp Lejeune. Net als Grant probeert ze de wereld een betere plek te maken voor mensen met Parkinson.
“Ik ben een pleitbezorger op lokaal, provinciaal en nationaal niveau,” zei ze. “Ik wil de kwaliteit van leven van mensen met de ziekte van Parkinson verbeteren en het tij keren van hoe snel deze ziekte vordert.”
