Senior schrijver Kara Grant was co-auteur van dit rapport.
15 maart 2023 – Nu we de derde verjaardag van de COVID 19 pandemie, vragen experts en gewone Amerikanen zich af of we eindelijk aan het einde zijn van wat een pijnlijke en uitputtende beproeving is geweest die 3 jaar heeft geduurd. Met vaccin en toenemende vermoeidheid, het stabiliseren van COVID-19-gevallen en een groeiend aantal onderzoeken dat ons heeft geholpen het virus beter te begrijpen, vragen velen zich nog steeds af: hoe bezorgd moet ik zijn?
In februari, de regering-Biden aangekondigd dat dit het einde van de weg was voor de COVID-19-noodbevelen, die sinds januari 2020 van kracht waren. Dat kwam na een jaar vol ups en downs, met de VS overtreffen 1 miljoen COVID-19-sterfgevallen en varianten blijven evolueren.
We vroegen experts naar hun mening over de toekomst van COVID-19 en hoe hun perspectieven in de loop der jaren zijn veranderd.
Waar staan we nu met COVID-19?
Terwijl de Omicron variant nog steeds aanhoudt, bevinden we ons in een periode van lagere overdrachtspercentages van COVID-19.
Vaccinaties en boosters hebben geholpen. Dat, samen met antivirale behandelingen en hoge niveaus van collectieve immuniteit, hebben COVID-19 op afstand gehouden, maar het is belangrijk om te onthouden dat dit virus nergens heen gaat, zegt Ashwin Vasan, MD, de commissaris van het New York City Department of Health and Mental Hygiene.
“De federale noodtoestand zal verlopen in mei, en vergeleken met waar we zijn geweest, bevinden we ons vandaag niet in een noodsituatie’, zegt hij. “Maar we zullen de tools en strategieën moeten gebruiken om echt om te gaan met wat COVID-19 ons in de toekomst te bieden heeft – als het zou veranderen of als het uiteindelijk meer een seizoensgebonden virus wordt, zoals andere coronavirussen.”
Eén ding is zeker: de gezondheidszorg zal nooit meer hetzelfde zijn, zegt Jennifer Gil, gediplomeerd verpleegster en lid van de raad van bestuur van de American Nurses Association.
“Terwijl het aantal gevallen in ons gebied gestaag afneemt, blijven patiënten en gezondheidswerkers de langdurige gevolgen van de pandemie ervaren”, zegt ze. “Ik ben er elke dag getuige van als ik zie welke impact het op de lange termijn heeft gehad op patiënten, toegang tot zorg en gezondheidswerkers’ mentaal en emotioneel welzijn.”
Is dit het einde van de pandemie?
Ten eerste is het belangrijk om het verschil te begrijpen tussen een pandemie en een epidemie, zegt Vasan. Een epidemie is de verspreiding van een ziekte die sneller gaat dan verwacht binnen een bepaalde tijd en locatie. A pandemie is een epidemie die zich over verschillende continenten en regio’s van de wereld verspreidt.
COVID-19 is een nieuw virus, wat het lastig maakt. “Vóór 2020 was onze baseline nul omdat COVID-19 niet bestond”, zegt Vasan. “Dus de vraag die we vanuit epidemiologisch standpunt niet echt kunnen beantwoorden, is: ‘is het nog steeds een pandemie?’ Nou, circuleert het verder dan verwacht? Ik denk dat we zullen moeten uitzoeken wat die verwachtingen bij aanvang zijn.
Jim Versalovic, MD, hoofdpatholoog in het Texas Children’s Hospital, beschouwt dit als een “post-pandemische” periode, aangezien het virus ons niet zo dramatisch treft als in 2020 en 2021. Dit is te danken aan de succesvolle inspanningen “om COVID-19 te diagnosticeren, behandelen en voorkomen”, zegt hij, samen met collectieve immuniteit nadat velen zijn blootgesteld aan en besmet met het virus.
Sommige experts zijn van mening dat het een gok is om de pandemie “voorbij” te verklaren. Het is eerder waarschijnlijk dat we veranderen in een meer endemische status, volgens Natascha Tuznik, DO, een specialist in infectieziekten aan de Universiteit van Californië, Davis. Het is het beste om COVID-19 te zien als een “permanent vastgestelde infectie” bij zowel mensen als dieren, ze zegt. Dus we moeten het behandelen als het seizoen griep en blijf voorzichtig zijn met het updaten van vaccinaties.
“De opname van vaccins is over het algemeen nog steeds onvoldoende”, zegt Tuznik, “Het is belangrijk om niet op onze hoede te zijn en te denken dat het probleem niet langer bestaat.”
De impact die de pandemie heeft gehad op kleurgemeenschappen, eerstelijnswerkers en het gezondheidszorgsysteem in het algemeen mag ook niet worden vergeten, zegt Gil. “Terwijl het aantal COVID-19-gevallen afneemt, zal de onzichtbare impact van de pandemie de komende jaren blijven opduiken”, zegt ze.
Wat maakt u zich nu zorgen over COVID-19?
Zelfgenoegzaamheid kan een probleem zijn bij elke virale infectie, zegt Versalovic, en het is van cruciaal belang om COVID-19 met uiterste voorzichtigheid te blijven behandelen. De VS zullen bijvoorbeeld altijd COVID-19-trends moeten volgen.
“Het is een van onze belangrijkste respiratoire virussen geworden die de mensheid over de hele wereld treft”, zegt hij. “Zeker, in de medische professie zullen we ons best moeten doen om aan iedereen te communiceren en te benadrukken dat deze virussen niet zullen verdwijnen, en we moeten alert en waakzaam blijven.”
Vergeet niet dat er nog elke dag mensen overlijden aan dit virus, zegt Tuznik. “COVID-19 heeft wereldwijd meer dan 1 miljoen Amerikanen en meer dan 6,8 miljoen mensen het leven gekost”, zegt ze. “Hoewel de sterftecijfers zijn gedaald, zijn ze niet gestopt.”
Vasan stelt nog een kritische vraag: “Welke onderdelen zijn er om ervoor te zorgen dat we een sterk gezondheidssysteem hebben dat voorbereid is om te reageren op COVID-19-veranderingen of als er een nieuwe epidemie of pandemische ziekte uitbreekt?”
Voorbeelden hiervan zijn verzekeren testenvaccins en behandelingen worden op een snelle, strategische manier ingezet en bouwen aan een volksgezondheidssysteem dat dat mogelijk maakt, zonder gezondheidswerkers te ondersteunen, zegt hij.
Uitdagingen zoals personeelstekorten en gevaarlijke werkomstandigheden hebben geresulteerd in psychische problemen en burn-out onder gezondheidswerkers, zegt Gil. Velen hebben melding gemaakt van torenhoge tarieven van PTSS, spanning, depressieEn spanning. Sommigen hebben ervoor gekozen om het zorgpersoneel volledig te verlaten.
“Investeren in ons personeel in de gezondheidszorg door middelen voor geestelijke gezondheid en welzijn te bieden, is essentieel”, zegt Gil. “We moeten ook de onderliggende problemen aanpakken door veilige personeelsnormen af te dwingen en te investeren in langetermijnoplossingen die gericht zijn op het verbeteren van de werkomgeving.”
Heeft de pandemie uw relatie met medicijnen veranderd?
De COVID-19-crisis heeft de wereld van de gezondheidszorg veranderd, waarschijnlijk voor het nageslacht. Voor velen, zoals Vasan, zijn de afgelopen 3 jaar een lichtend voorbeeld geweest van hoe kwetsbaar ons gezondheidszorgsysteem is.
“We geven voortdurend geld uit aan dingen die niet bijdragen aan de gezondheid”, zegt hij, verwijzen specifiek voor de $ 4 biljoen die aan gezondheidszorg wordt uitgegeven, waarvan slechts een klein deel wordt besteed aan inspanningen voor ziektepreventie. “Als we meer hadden uitgegeven aan preventie, waren er minder mensen gestorven aan COVID. We moeten in dit land afwegen of we bereid zijn om niet te ontwerpen voor de gezondheidszorg en de geneeskunde, maar om te ontwerpen voor de gezondheid.”
En hoewel COVID-19 zeker de grote – en kleine – gebreken in het gezondheidszorgsysteem aan het licht heeft gebracht, is de kennis die we gaandeweg hebben opgedaan een zilveren randje voor veel artsen. Versalovic zegt dat de chaos en angst degenen in de geneeskunde dwongen om hun aanpak van diagnostiek snel te verfijnen, van testen in het ziekenhuis tot drive-thru en testen thuis. Gaandeweg, zegt hij, is er ook een hernieuwde dankbaarheid ontstaan voor behandelingen zoals monoklonale antilichamen en de preventieve werking van RNA-vaccins.
Maar voor Tuznik heeft de pandemie haar een geheel nieuwe waardering gegeven voor haar carrièrepad.
“De gemeenschap van besmettelijke ziekten kwam echt samen als een krachttoer tijdens de pandemie, en het was nederig om deel uit te maken van zo’n massale inspanning en samenwerking”, zegt ze.
Wat hebben de afgelopen 3 jaar je geleerd?
COVID-19 heeft ons allemaal gedwongen om nieuwe en vaak moeilijke lessen te leren over onszelf, onze relaties en hoe we allemaal in de wereld passen.
Het is een regel die we keer op keer hebben gehoord: dit zijn ongekende tijden. Een groot deel daarvan is de extreme politisering van de wetenschap en de groeiende verdeeldheid door het hele land. Maar ondanks wat voelt als onverzettelijke wrijving in de medische gemeenschap en daarbuiten, waren mensen toch in staat om samen te komen en de uitdagingen van de pandemie aan te pakken.
Vasan zegt dat ons vermogen om samen te werken aan levensreddende behandelingen en preventiestrategieën “een bewijs is van menselijk streven, vindingrijkheid en samenwerking in het licht van een existentiële dreiging.”
Voor verpleegkundigen, de pandemie tot stand gebracht doordringende burn-out en vermoeidheid. Maar dat is niet het einde van het verhaal.
“Persoonlijk heeft het me ertoe aangezet om terug naar school te gaan om de onderzoeks- en analytische vaardigheden te verwerven die nodig zijn om evidence-based beleid en programma’s te ontwikkelen die gericht zijn op het verbeteren van de gezondheidszorg”, zegt Gil. “Nu, meer dan ooit, zijn verpleegkundigen de belangrijkste belanghebbenden aan de beleids- en besluitvormingstafel.”
